26 Ocak 2009

Kaç zaman ! geçer ki böyle ?
Boşluklara bakıyorum. Gördüğüm sen.
Aslında boşluktaki ben iken
Yokluktaki ben.
Sana ait ne varsa hepsine bulaşmaya çalıştım.
Her şeyde ben.
Kendi boşluğumda bile seni görürken,
Nasıl olurda bir kere olsun görmezsin beni?

Kaç zaman ! geçer ki böyle ?
Söylediğim sözler; hatta içimden geçirdiklerim,
Sen.
Şu sorduğum soruya iyi bak cevabı sana çıkıyor.
Hal böyleyken sen; nasıl hiç sormazsın beni?

Yatağında kıvaranan, dönen koca bir adam.
Ey aşk ! sen yaptın beni böyle.
Modern zamanların en popüler tabiriyle
Kepazeliğin daniskası.
İyidir üstadım. Kederlenme.
Sevebilmek hele ki bu devirde,
Hemde böylesine,
Aptal aşıkların daniskasıyım.
Bi an durdum. Gurur duydum kendimle.


Şiirden saymazlar yazdıklarımı. Olabilir. Ama sizin kafanızın içinde melodiniz yok sesi kısık kalmış bişeylerin. Kısmışsınız ve benim yazdıklarımı sanırsınızki okuyacaksınız. Okunmaz bunlar ancak duyarsınız.ah ah ah

Hiç yorum yok: