Sana üzüldüğüme, yandığıma değmedi. Değseydi keşke ama senin suçun değil. Umursanmayan kalbim huzur bulur elbet. Umursanmayan kalbimde nasibini alır dünyadan; ben ne karanlık geceler yaşadım. Ne ölmüş yüzler gördüm ve çok solgun gülüşlere tanık oldum. Kaç ayna gördüm gerçeği göstermeyen. Kaç ayna gördüm olduğu gibi yansıtan. Ve hiç görmedim aynada kendimi tam manasıyla. Olsun. Düşlerim soluk bulur, canı döner bir MELEK avcunda sunulur elbet. Kavga bitecek kendimle yaptığım. Ya ben dayağı yemiş olacağım ya da ben. Bir şeyler kırılacak belki, kırılsın. Belki bende umursamamayı öğrenirim beni. Kalbimi umursanmamaya alıştırma alıştırmaları. Evet işte bu hengamenin içinde döner durur hayatım. Gün geceye, gece safağa, ben sana, sen yoluna döner durur. Canı döner düşlerimin bir melek avcunda, ben kendimle yaptığım kavgamda dayağı yiyene kadar. Sonra yine canı döner. Gece döner. Safak döner. Ben sana dönerim. Sen …
Devrik cümlelerin imparatorluğunda imparator olmak yada sultan mı desem yada kral. uşak kalsam ben,
- uslanamıyorum... anlıyormusun?
- anladım. :))
- sanmıyorum !
- tamam anlamamışta olabilirim :)
- keşke anlasaydın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder